Teresa Korwin Gosiewska żyła w latach 1645 - 1708. Ojcem jej był hetman polny litewski Wincenty Korwin Gosiewski herbu Ślepowron (Korwin), który został zamordowany 29 listopada 1662 roku w pobliżu Ostryni, kiedy z polecenia króla udał się na Litwę aby rozmawiać z częścią zbuntowanych oddziałów wojska litewskiego. Po śmierci Wincentego Gosiewskiego wdowa po nim i matka Teresy, Magdalena Konopacka wyszła za mąż za księcia Janusza Karola Czartoryskiego, podkomorzego krakowskiego.W lutym 1677 roku Teresa Korwin Gosiewska poślubiła Józefa Bogusława Słuszkę herbu Ostoja, kasztelana wileńskiego a od 1685 roku hetmana polnego litewskiego, który był zagorzałym zwolennikiem króla Jana III Sobieskiego.
Po śmierci króla Jana Sobieskiego 17 czerwca 1696 w Brześciu odbywały się sejmiki przed elekcją nowego króla. Ścierały się na nich poglądy zwolenników Sapiehów i Radziwiłłów. W lutym 1697 r. na jednym z takich spotkań w Brześciu doszło do awantury zwolenników Radziwiłów, którzy byli kierowani przez właścicielkę Błotkowa kasztelanową wileńską Teresę Słuszkową a zwolennikami Sapiehów. Skończyło się to krwawo. Mając przewagę, zwolennicy Sapiechów wyparli „słuszkowców” na lewy brzeg Bugu. Niektórzy z nich ratowali się ucieczką, skacząc z wysokiego wału zamkowego do rzeki Muchawiec. Uciekając w stronę Błotkowa, został ranny podkomorzy Pociej, ojciec i synowie Sadowscy, a zginął szlachcic Zaklika. Teresa Słuszkowa gorzko opłakiwała porażkę swoich zwolenników. Jej mąż kasztelan Józef Bogusław Słuszka, chcąc pocieszyć żonę, na gruntach wsi Błotków (Błotkowo) w 1697 roku lokuje miasto na prawie magdeburskim i nazywa je Terespolem na cześć swojej żony Teresy. Do nowo powstałego miasta sprowadza również dominikanów, funduje im kościół i klasztor. Tarcza herbowa herbu Ostoja rodziny Słuszków staje się także herbem miasta.
Teresa Słuszkowa była również bohaterką głośnych skandalicznych romansów oraz intryg politycznych, najpierw z Rafałem Leszczyńskim (późniejszym podskarbim wielkim koronnym), potem z hetmanem wielkim litewskim i wojewodą wileńskim Kazimierzem Janem Sapiehą. Zerwała z hetmanem w 1696 roku, gdy po śmierci Jana III nie zdołała skłonić kochanka do poparcia królewicza Jakuba i zaniechania wystąpień przeciw królowej i żądania aby wyjechała z Warszawy. Z jej manipulacji i podjudzania część wojska litewskiego wystąpiła w listopadzie 1696 roku przeciw Sapiehom. Po elekcji w 1697 roku Augusta II na króla polski , ponownie zaczęła się spotykać z Kazimierzem Janem Sapiechą a po śmierci męża w pażdzierniku 1701 roku wyszła za niego za mąż 6 maja 1703 roku. Chociaż nie opowiedziała się wyraźnie po stronie Stanisława Leszczyńskiego (syna Rafała), August II zarzucił jej zdradę i w r. 1705 pozbawił dóbr po Józefie Bogusławie Słuszce. Teresa Sapieżyna z Gosiewskich zmarła 7 czerwca 1708 roku w Wilnie nie pozostawiając po sobie z dwóch małżeństw dzieci. Pochowano ją w kościele św. Kazimierza, gdzie ufundowała uprzednio nagrobek swojemu pierwszemu mężowi.
Oprac: Adam Rymaszewski